Vazgeçmemek ve Hayata Umutla Bakmak
 

Bazen durup düşünürüm: Hayatta en çok ne kaybettirir insana? Benim cevabım net — vazgeçmek.
 

Çünkü kaybettiğinde bile hâlâ bir şey öğrenirsin, ama vazgeçtiğinde öğrenme şansını bile kaybedersin. Bu yüzden hep söylerim: “Bir şeyi yaparken ne kaybedebilirsin ki? Kaybet, yeniden yap, yeniden dene, kazanırsın.” İşte ilerlemenin gerçek mantalitesi budur.
 

Ben arkadaşlarımla her konuşmamda bunu anlatırım. Derim ki: “Hayata umutla bakmayı unutmayın.” Çünkü umut, insanın en güçlü yakıtıdır. Her şey kötü gittiğinde bile seni yeniden ayağa kaldırır.
 

Hayatta kimse ilk seferde mükemmel olmaz. Başarı, sabırla ve tekrarla gelir. Bazen düştüğün yerden kalkarken, aslında bambaşka bir versiyonuna dönüşürsün. Ben de her zaman şunu hatırlatırım: Kendinizi değiştirmekten korkmayın. Değişim, gelişimin ta kendisidir.
 

Benim için “başarı” sadece bir sonuç değil, bir karakter meselesidir. İnandığın yolda yürümek, bazen yalnız kalmak, bazen yorulmak ama yine de devam edebilmek… İşte asıl güç burada gizlidir.
 

O yüzden ne olursa olsun çalışmaktan zarar gelmez. Çünkü her emek, bir gün bir şekilde karşılığını verir. Belki hemen değil, ama mutlaka bir gün.
 

Ve en önemlisi: Vazgeçme. Çünkü vazgeçtiğinde sadece bir hedefi değil, kendine olan inancını da kaybedersin. Ama devam ettiğinde, sadece başarıya değil, kendinin en iyi haline de ulaşırsın.

Annem bana sürekli şu sözü hatırlatır : Yaptığın başkasına, öğrendiğin kendine.